Moedige jonge radiocollega overleden
Deze week heeft een vrije radiomedewerker
van het eerste uur z’n gevecht tegen kanker verloren. Filip Vynck (aka Lex vd
Veen) zou in januari pas 44 geworden zijn. In z’n jeugd raakte hij begeesterd
door zeezenders als Veronica en Caroline. Muziek en radio maakten hem gelukkig.
Toen het tijdperk van de vrije radio aanbrak in ons land kwam hij onder meer
terecht bij Radio Blankenberge. Hij was ook een grage bezoeker bij Radio Dynamo
in Knokke-Heist.
Ook toen later beroepsbezigheden en een
huwelijk hem naar het zuiden van onze provincie deden verhuizen bleven
herinneringen aan échte radio een rol spelen in z’n leven. Bezoeken met trouwe vrienden aan de zendschepen van Veronica en Caroline konden daarbij niet
ontbreken.
Ruim anderhalf jaar heeft Filip tegen z'n ziekte gestreden, altijd moedig. Het was ook een zwaar meebeleven voor z'n vrouw en kinderen.
Het mag ons niet verwonderen, dat toen hij zondag –met de
dood voor ogen- voor het laatst z’n radiovrienden op bezoek kreeg, hij de babbel
in de avond moedig afsloot met de woorden “De klok tikt steeds verder, ik heb
nog enkele minuten. Er moet misschien
nog veel gezegd worden. Maar ik heb de
tijd niet, en ik kan het ook niet meer”. Zoals radiomensen onder ons weten
waren het woorden die hij niet zelf had verzonnen. Het waren dezelfde woorden
die Rob Out sprak op 31 augustus 1974 om 4 voor Filip overleed in Harelbeke op 12 november. De burgerlijke afscheidsplechtigheid heeft plaats in de aula van het uitvaartcentrum Lambrecht, A. Rodenbachstraat
