Interview met aartsvijand

Op deze dag in 1967, welgeteld 46 jaar geleden, om 16u Belgische tijd (15u Britse tijd) zette Wonderful Radio London, de zeezender, een punt achter 3 jaar popmuziek vanaf zee. Om middernacht Britse tijd volgden nog andere zeezenders zoals Radio 270 en Radio Scotland dat voorbeeld. Oorzaak was het van kracht worden van de Marine Broadcasting Offences Act in Groot-Brittannië. Ook bij ons, vooral aan de kust, was dat een ramp voor de jeugd. Big L, zoals Radio London zichzelf ook wel noemde, was van Knokke en Heist tot De Panne het populairste radiostation, op de voet gevolgd door Radio Caroline South (vanaf de Mi Amigo). De Belgische staatsomroep programmeerde destijds hoop en al een half uurtje popmuziek en was dus quantité négligeable. Aanstichter van de fatale Britse zeezenderwetgeving was de gewezen Tweede Viscount (Burggraaf) van Stansgate, die zich had bekeerd tot “extreme linksheid”. Hij had z'n naam veranderd van Anthony Wedgwood Benn in Tony Benn en was bij Labour aan de slag als Postmaster General (toen vergelijkbaar met Minister van PTT). Het was zijn missie om een einde te maken aan de culturele revolutie, die in de jaren 60 in Groot-Brittannië was ingezet met groepen als de Beatles en Rolling Stones en resulteerde in totaal nieuwe jongerencultuur waar de stofferige heren in Westminster blijkbaar van wakker lagen. 

Enkel Caroline Zuid en Caroline Noord (bij het Eiland Man) trotseerden de nieuwe wet en bleven nog ruim een half jaar verder uitzenden. Een van de voortrekkers van de rebellerende radiomakers was Johnnie Walker. Ondertussen werkt Johnnie Walker voor de BBC en was het aan hem om zopas aartsvijand Tony Benn te interviewen. Chapeau, hij gaf hem zelfs een hand (wat ondergetekende aj zeker niet zou gedaan hebben). Voor wie het interesseert, een verslag over het interview kun je lezen in The Independent. Gelieve te noteren dat de antwoorden van Tony Benn voor het volle pond berusten op leugens.