Expositie Matthijs Kimpe in Scharpoord

In de benedenhal van het Cultuurcentrum Scharpoord kunt u nog tot 30 juni het werk bewonderen van de jonge kunstenaar Matthijs Kimpe in de expohal ‘SEAS – Scharpoord Experimental Art Space’. Collega-kunstenaar Johan Clarysse omschrijft zijn werk als volgt: “Matthijs’ schilderkunst is gevoelig en in gedempte kleuren geschilderd. Door de onverwachte kadrering, de gelaagdheid en de suggesties van pixels wordt de eenduidigheid van het beeld in vraag gesteld en krijgt het beeld iets raadselachtigs.” 

Creativiteit met grafische inslag Matthijs 
Kimpe is geboren in Brugge, maar woont en werkt in Gent. Al sinds kind tekende hij graag en bij het opgroeien kreeg hij steeds meer interesse in graffiti en grafische kunst. Daarom ging hij grafische vormgeving studeren in het KASK in Gent. Drie jaar later merkte hij dat hij zich niet thuis voelde in een wereld van computers en reclamegetinte opdrachten. De ‘goesting’ was op en de opleiding verstikte steeds meer zijn creativiteit. Hij zocht een nieuwe weg en schreef zijn in voor een opleiding schilderkunst in Sint-Lucas. Daar bleek de jongeman meteen op zijn plaats. De grafische achtergrond is evenwel tot op vandaag terug te vinden in het werk van Kimpe. Het gebruik van spuitbussen, drukwerk en de kennis over digitale en manuele druktechnieken die bijdragen tot de beelden die hij schildert. 

Mystieke schimmen in een ongewone textuur 
De kunstenaar zelf licht zijn inspiratiebron en uitgangspunt toe: “Op een rustige avond thuis viel mij toevallig iets op. Mijn televisietoestel had een slechte verbinding waardoor ik de antenne moest bijstellen. Tijdens mijn zoektocht naar een beter signaal lette ik plots op het beeld van mijn toestel. De slechte verbinding zorgde ervoor dat de kleur van het beeld zacht uiteen sneeuwde. Vanuit het nieuws op donderdagavond ontstond zo een nieuw spannend beeld. De figuren op het scherm werden mystieke schimmen die verhuld voor mij een andere betekenis toonden. De verstoorde taferelen verstopten zich en tartten mijn nieuwsgierigheid. De individuen werden gedepersonaliseerd. Ze leken een archetype van hun aard te worden. Ook kregen de beelden een ongewone textuur. Kleur drumde in clusters bij elkaar. Licht en schaduw vervormden tot enkel een suggestie van vorm.”