Albasten huwelijksjubileum gevierd in Heist

Zondagmiddag werd in Heist een zeldzaam albasten huwelijksjubileum gevierd. Het was op 3 mei 1935 -75 jaar geleden- dat Theophiel De Groote en Simonne Debuck in het huwelijk traden. Familieleden en de Schepenen Pol Geerinckx en Piet De Groote kwamen in ’t Choufke hun felicitaties aanbieden. Het echtpaar heeft 4 kinderen gehad, 7 kleinkinderen, 11 achterkleinkinderen en zelfs al een achterachterkleinkind.

Theophiel wordt op 3 juli 95 jaar. Hij is afkomstig uit een gezin met 12 broers en zusters. Na de gemeenteschool in Heist toog hij naar de Ibis, waar hij in 1929 met 91 procent het diploma van leerling schipper behaalde. Met 18 had hij het brevet van leerling schipper en werd de jongste schipper ooit. In 1937 kocht hij zijn eigen vaartuig, de Heist 42 “Pharaïlde”. Drie jaar later brak de oorlog uit. Zondag 19 mei 1940 vluchtte Theophiel met z’n vrouw en 27 familieleden weg uit Zeebrugge. Het schip zette koers naar Boulogne, en belandde uiteindelijk achtereenvolgens in de Franse havens Dieppe, Fécamp en Saint-Vaast-la-Hougue, nabij Cherbourg. De vluchtelingen moesten van de Fransen het schip verlaten en het vaartuig werd opgeëist voor de evacuatie van het Britse Expeditieleger van het strand van Duinkerke... Theophiel De Groote redde er met zijn "Pharaïlde" 39 Franse soldaten van het strand en vervolgens ook nog 86 Franse soldaten en drie Britse bemanningsleden “uit een zee die rood gekleurd was”. Samen dus 128 mensen. De rest van de oorlog viste hij in Engeland, terwijl z’n vrouw verplicht was door bezet Frankrijk naar Heist terug te keren. Op 25 november 1944 verliet Theophiel De Groote met zijn “Heist 42” in opdracht van de Britse Navy de Engelse wateren in een konvooi bestaande uit een lichte kruiser, drie cargo’s, drie slepers en andere vissersvaartuigen. Het was het allereerste konvooi dat na het begin van de oorlog weer Antwerpen aandeed en meteen de allereerste voorraden leverde. Toch kregen de Heistse vissers daar nooit enige erkenning voor. Twee dagen later werd het volgende konvooi bestaande uit Belgische marinevaartuigen in Antwerpen met veel tamtam ingehaald “als eerste konvooi” door ministers, admiraals en andere prominenten, die graag in het nieuws wilden komen. Na 65 jaar heeft de overheid deze historische leugen nog steeds niet rechtgezet. Theophiel De Groote heeft met z’n bemanning tijdens z’n bewakingsdienst in de Antwerpse haven ook Hitler nog flink dwars gezeten, door een afleidingsmanoeuvre van de Nazi’s vlak voor het Ardennenoffensief in de war te sturen. Dat huzarenstukje wordt binnenkort uitgebreid beschreven in het boek “Vlucht naar Penzance” dat in juni verschijnt. In 1951 verging de H42, ondertussen hernummerd tot Z508, op een golfbreker in Knokke. Bij het overstappen op de reddingsboot werd het rechterbeen van Theophiel verbrijzeld. Toch heeft hij nog gevaren op zijn nieuwe vaartuig de Z542 Angelus. Vorig jaar had Theophiel 3 hartinfarcten na elkaar. In totaal heeft Theophiel 23 jaar gevaren waarvan meer dan 18 jaar als schipper. Hij was 33 jaar lang reder. Eerst van de H42 Pharaïlde, dan van de Z542 Angelus en vervolgens van de Z572 Tornado. Verder is Theophiel meer dan 43 jaar voorzitter geweest van de “Onderzoeksraad voor de Zeevaart”.

Simonne Debuck is in maart 92 geworden. Ze zag het levenslicht in de Heistse Panneslag kort voor het einde van de Eerste Wereldoorlog. Na haar schooltijd werkte ze als serveerster in een restaurant bij de Lac in Heist. Ze was 17 toen ze trouwde met Theophiel. Van dan af is ze huisvrouw gebleven. Maar ze verhuurde wel 3 appartementen, die ze allemaal zelf onderhield. Naast het verzorgen van het huishouden houdt Simonne ook van handwerk. In de oorlog zag ze zich in de eerste oorlogsweken verplicht zonder haar man terug naar Heist keren. Ze was echter eén van de eersten om een ingenieus communicatiekanaal te openen tussen Heist en Cornwall, waar Theophiel ondertussen een onderkomen had gevonden. Na haar repatriëring uit Frankrijk schreef ze naar Zender Brussel, die door de Nazi’s gecontroleerd werd. Ze liet een plaat en een korte boodschap opnemen in het verzoekplatenprogramma. Ze vertelde er de makers van de uitzending uiteraard niet bij dat haar man in Engeland verbleef. Haar stunt lukte en Vlaamse vluchtelingen in Engeland hoorden de boodschap. In Cornwall en Devon werd van dan af regelmatig afgestemd op het verzoekplatenprogramma van Zender Brussel, niet zozeer vanwege het gekleurde nieuws uit België, maar om te horen of er een stiekem boodschap bij was voor één van de vissersfamilies in Engeland.