.jpg)
Zaterdag heeft burgemeester Lippens het
gloednieuwe kunstwerk “Mijn Wortels” officieel ingehuldigd. Het werk
van de Hongaarse kunstenaar Jozsef Herth kreeg een plaatsje op het plein tussen
de Eikenlaan en de Paulusstraat, in de nabijheid van het Koningsbos. Mijn
Wortels is een heel speciaal werk: het gaat om een natuurlijk kunstwerk
van 3 ton en een eeuw oud. Het verleent Knokke-Heist nog meer prestige als
kunstgemeente en speelt ook in op de waarden van de gemeente.
Ambassadeur van Hongarije
De inhuldiging vond plaats in aanwezigheid
van de ambassadeur van Hongarije dr. Kovács Tamás Iván. De ambassadeur sprak
een kort woordje in het Nederlands en drukte daarna in het Engels zijn dank uit
voor de opvang die ons land bood aan de Hongaren na de bloedige opstand tegen
het communisme in 1956. Het geweld deed toen meer dan 200.000 Hongaren op de
vlucht slaan, maar betekende tevens een eerste barstje in het IJzeren Gordijn.
Schouwspel van armen en benen
Kunstenaar Jozsef Herth heeft in totaal 18
maanden gewerkt aan het werk. De wortels van een honderdjarige eik vormden de
basis voor het kunstwerk. De eik zorgde een eeuw lang voor een grote schaduw in
het Brusselse Zoniënwoud. Nadat alle aarde tussen de wortels verwijderd was,
verscheen een zeer gedetailleerd schouwspel van armen en benen. Herth zette de
wortels in een houtbeschermende verf en een schitterend kunstwerk was geboren.
Symbool voor waarden
De monumentale wortels van de eik tonen in
eerste instantie aan dat de grootste beeldhouwer de natuur zelf is. De
kunstenaar valideert de natuurlijke schepping en stelt ze voor aan het publiek.
Maar het werk staat ook voor andere waarden zoals onze diepe gehechtheid aan
onze familie, omgeving en land enerzijds en de eenheid van alle bomen in de
aarde die ze voedt anderzijds. De verstrengelingen van de wortels staan symbool
voor de culturen die ons verbinden en de vriendschap en openheid tegenover de
ander.
Herboren natuurschoon
Joszef Herth werd geboren in Hongarije en
studeerde architectuur van 1951 tot 1956. Daarna vertrok hij naar het Westen en
studeerde in 1962 af aan het Sint-Lucas in Brussel. Hij bouwde er een briljante
loopbaan uit tot directeur in de bouwsector. Sinds zijn pensioen in 1999 legt
hij zich toe op kunst. Hij trekt het bos in en sprokkelt dood hout. Voor die
stukken mediteert hij langdurig en visualiseert de manier om dat wat dood is te
doen herleven. De stukken worden zo herboren als kunst.